Bu bölümde vereceğimiz ağıt, köyden Miyase Duran adlı bir kadın tarafından, genç yaşında hastalanarak ölen kızı Fikriye için ilahi şeklinde düzülmüştür. İlahi olarak bugün halen mevlit törenlerinde, genellikle ölen kişiler için yapılan mevlitlerde makamla bir biçimde okunmaktadır. Genç yaşta kaybettiği kızının ölümünden derin bir acı duyan anne, dinî inançlarından teselli bulmaya çalışarak duygularını şöyle dile getirmektedir:
Şikâyet olmasın hikâyet olsun,
Gece gündüz ağladım Fikriye’nin deyu.
Yüreğime girdi bir ince sızı,
Yıllarca ağladım Fikriye’nin deyu.
Akmaz oldu gayrı gözümün yaşı,
Ateş oldu yanar bağrımın başı,
Anamı babamı üç de kardaşı
Hasrete bırakıp giderim deyo
Fikriyem ananın yüreğin ettin püryan
Senelerdir aradım ben derdime derman
Ecel geldiğinde vermez kimseye aman.
Gittin Hak emrine teslim olaram aman.
Düşümde melekler çıktı semaya,
Müjdeciler gitti cennet alâya,
Çıkardılar beni köşke saraya
Hazırlandılar hep ben gelirem deyu.
Haktaâla böyle etmiş kısmeti
Hak nasib etmiştir bize cenneti
Ya Rasülallah sen kıl şefaati
Kabirde mahşerde ümmetim deyu.
Çok şükür dünyada çok yaşamadım,
Günahlı işleri ben işlemedim,
Namazı niyazı hiç boşlamadım,
Hakkın rızasına ereyim deyu.
Çok şükür Hüdama irdim murada
Mekânın hazırdır firdevs alâda
Yarım saat ömrüm kalmış dünyada
Perdeler açılır giderim deyu.
Anacığım gel de otur yanıma
Dünyada bir daha girmem eline
Can alıcı geldi kondu tenime
Ölünce yanarsın genç kuzum deyu.
Anam on altıya vardırdın beni
Bir gonca gülündün soldurdun beni
Acaba hiç gücendirdin mi seni
Hakkın helal eyle evladım deyu.
Anam sen de dünya hizmetin bırak
Aramıza düştü bir kötü firak
Gideceğim şimdi yollar pek ırak
Ölünce yanarsın evladım deyu.
Gelin kardaşlarım helallaşalım
Ahiret yolların hem söyleşelim
Huriler de derler tez kavuşalım
Sarılırlar bana gidelim deyu.
Cümle komşularım sizler de gelin
Benim bu halimi sizler de bilin
Var ise hakkınız siz helal edin
Kimi ablam kimi kardaşım deyu.
Anacığım gönlünü hiç kırmadım
Kimsenin incindiği yere varmadım
Anam ben bu hali nerede buldum
Haktan oldu bana mü’minem deyu.
Kimseler bilemez benim halimi
Ah ne güç olurmuş bu genç ölümü
Kendim çektim kendim bildim derdimi
Cennetül firdevse gireyim doyu.
Ben ne olduğumu hiç bilemedim
Bu derdime hiç bulamadım
Ya ben geçliğime hiç doyamadım
Yanarım geçliğim sürmedim deyu.
Anam benim sevaplarımı görsün
Hani bunları giyen yavrum desin
Fakir fukaraya sadaka versin
Cennet hullelerin giyeyim deyu
Anam benim için yansın ağlasın
Kardaşlarım ile günlün eylesin
Daim benim için dua eylesin
Yansın anam bana genç kuzum deyu
Uzadın da beni boylu boyunca
Suyumu koysunlar kazan dolunca
Yansın anam bana kıyamet kopunca
İki gözüm nuruydu yavrum deyu.
Ben bir kuşcağızdan uçtum yuvadan
Elimi çekmişem fani dünyadan
Unutmayın beni hayır duadan
İlahim söylensin anılam deyu.
Anam beni kaldır da biraz gezdir
Aranızda da benim ömrüm azdır
Mezarımı da yol boyuna kazdır
Daima duada bulunam deyu.
İki yıldır yandı yüreğim teni
Göklere yükseldi feryadım ünü
Kurban bayramının sekizinci günü
Göçtün Allaha kurban olayım deyu.
Babam seni beni bülbüller gibi okuttun
Yedi kere musaf’ı şerifi indirttin
Cümle alemlerin gözüne girdin
Yanarım okumaya doymadım deyu.
Balıkesir idi ilim, Kürse’ydi köyüm
Niyazi Hoca’nın kızı Fikriye’ydi adım
Cihanda söylensin benim bu destanım
Haktaâla rahmet eylesin deyu.
